بیت الاحزان

زن در واقع معشوق مرد نیست ، بلکه پرتویی از جمال حق است .

جبوه ای است از خالق در کسوت مخلوق ، چنانکه حضرت آدم (ع) وقتی در حوّا نگریست ، پرتو جمال حق دید .

پرتو حق است آن ، معشوق نیست

خالق است آن ، گوییا مخلوق نیست

صفت مهرآمیزی و عاطفی که ترجمان صفت الهی است ، در زن دیده می شود .

اگر مردی این صفات زنان را در آنها درک کند ، قطعاً از آن طریق به حقیقت راه پیدا کند .

زن والاترین مظهر خدایی است و برای عارف ، کامل ترین مظهر تجلی خلاقیت خداوند است .

مرد جنبه ی فاعلی دارد که زن را باردار می کند ، اما زن هم جنبه ی انفعالی (فعل پذیری) دارد و نطفه را می پذیرد و هم جنبه ی فاعلی که نطفه را می پروراند و آن را به انسان کامل مبدل می کند .