بازگشت :: بیت الاحزان

من ازاشکی که می ریزدزچشم یارمی ترسمازآن روزی که اربابم شود بیمارمی ترسمهمه ماندیم درجهلی شبیه عهد دقیانوسمن ازخوابیدن منجی درون غار می ترسمرها کن صحبت یعقوب و کوری و غم فرزندمن ازگرداندن یوسف سر بازار می ترسمهمه گویند این جمعه بیا ، امّا درنگی کنازاین که باز عاشورا شود تکرارمی ترسمشده کارحبیب من سحرها بهر من توبهز آه دردناک بعد استغفار می ترسمتمام عمر،خود را نوکر این خاندان خواندماز آن روزی که این منصب کند انکار می ترسمشنیدم روز و شب ازدیده ات خون جگر ریزدمن از بیماریِ آن دیدۀ خونبار می ترسمبه وقت ترس و تنهایی تو هستی تکیه گاه منمرا تنها میان قبرخود نگذار می ترسمدلت بشکسته از من لکن ای دلدار رحمی کنمن ازنفرین و ازعاق پدر بسیارمی ترسمهزاران بار رفتم از درت شرمنده برگشتمزهجرانت نترسیدم ولی این بارمی ترسمدمی وصلم،دمی فصلم،دمی قبضم،دمی بسطممن از بیچارگیّ آخر این کارمی ترسمجهان را قطرۀ اشک غریبی می کند ویرانمن ازاشکی که می ریزد زچشم یار می ترسم

۰۸ فروردين ۹۰ ، ۰۸:۰۸

توسط:حنانه

تلنگری ظریفسونامی ...

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد