کلمات کلیدی
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۲ (۱)
- مرداد ۱۳۹۲ (۲)
- تیر ۱۳۹۲ (۱)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱)
- فروردين ۱۳۹۲ (۱)
- اسفند ۱۳۹۱ (۲)
- دی ۱۳۹۱ (۲)
- آذر ۱۳۹۱ (۲)
- مهر ۱۳۹۱ (۱)
- شهریور ۱۳۹۱ (۱)
- مرداد ۱۳۹۱ (۱)
- تیر ۱۳۹۱ (۲)
- خرداد ۱۳۹۱ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۳)
- فروردين ۱۳۹۱ (۳)
- اسفند ۱۳۹۰ (۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۵)
- دی ۱۳۹۰ (۱)
- آذر ۱۳۹۰ (۵)
- آبان ۱۳۹۰ (۲)
- مهر ۱۳۹۰ (۱)
- شهریور ۱۳۹۰ (۳)
- تیر ۱۳۹۰ (۱)
- خرداد ۱۳۹۰ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۲)
- فروردين ۱۳۹۰ (۲۴)
- اسفند ۱۳۸۹ (۴)
محبوب ترین مطالب
-
۹۲/۱۱/۳۰دلتنگی
-
۹۰/۰۶/۰۹وداع با رمضان
-
۹۰/۰۱/۱۹ترس
-
۹۱/۰۲/۰۴فاطمه ... فاطمه ...
-
۹۱/۱۰/۲۹کوچه
-
۹۰/۰۱/۱۴منجی
-
۹۲/۰۳/۰۳تبریک بابای انقلابی ام
-
۹۰/۰۱/۱۳دعوت
-
۹۱/۰۷/۲۳عند ربهم یرزقون ...
-
۹۰/۰۱/۱۰هفت آسمان
پیوندها
- آقــا
- فلق
- رخاء
- ترنج
- پیلـه
- کلوخ
- کلوخ
- وادی
- طلوع
- وائـل
- بداهه
- رائــح
- طهورا
- گـــذار
- معرکه
- عبـــــور
- خط تیره (بیان)
- خط تیره (بلاگفا)
- چاه نامه
- اسکالپل
- کـافه تلخ
- خرد تشنه
- هو الحبیب
- سید یاسر
- نقاش فقیر
- مسافر کربلا
- مصباح الهدی
- هو الشــافی
- پرسه در خیال
- هو الشــــافی
- و ما ادراک ...؟
- شمشیر ولایت
- با همه مخلفات
- سیب های کال
- کلبه ای روی آب
- انتهای یک جـاده
- نسیم منزل لیلی
- چند پیکسل کتاب
- جنجال یک سکوت
- شاهد بیاورم ... ؟
- نکته های جامانــده
- آرمان های اینجـوری
- عشق علیه السلام
- یک لقمه نان و شـعر
- مه رویان بستان خــدا
- حرف های ماســه ای
- یادداشت های گم شده
- دست نوشته های مـن
- فرصت ناب کـبوتر شــدن
- سـقوط آزاد به روایـت مـن
- یادداشت های یکــــــ طلبه
- نوشته های یک میس طلبه
- شاهـــدخت سرزمین ابدیت
- دل آباد (کاش می شد خدا را بوسیــد)
- از زمین بگسل اگر بر آسمان می بایدت
لیس منی قلب الیک معنی کل عضو منی الیک قلوب
اعتراف نوشت : ...
به ناگاه در آغوش میگیرمش و لبها را بر روی لب هایش می گذارم ...
چقدر شیرین است ...
پی نوشت : مست می شوم ... مست مست ...
اعتراف نوشت : مست از تربت ارباب ...
اعتراف نوشت بنده به امر یک دوست عمومی شد : شده تا به حال مهر نمازتون رو بعد از نماز بغل کنید و به پهنای صورت اشک بریزید ... ؟
هی لبهاتون رو بزارید روی مهر نمازتون ، اربابتون رو صدا بزنید ...
شده تا به حال بعد از نماز قرآنتون رو بغل کنید ، به سینه بچسبونید ...
آی جه حالی داره ...
هی خدا رو صدا بزنید ... هی قسمش بدید ...
مست مستم ...
وقتی که طلوع او هویدا شد ، از هیبت او خورشید روز پنهان شد و ماه برای ما طلوع نکرد ...
اعتراف نوشت : سوزانم ...
یحبک قلبی ما حییت فان أمت یحبک عظم فی التراب رمیم
پی نوشت : ندارد ...
جناب شیخ جعفر مجتهدی (ره) می‌فرمودند :
زمانی که در بیابانها ساکن بودم، هنگام توسل کلمه شریفه (یاحسین) را با انگشت روی خاک می‌نوشتم و آنقدر می‌گریستم تا اینکه کلمه یا حسین که بر روی خاک نوشته بودم تبدیل به گل می‌شد و محو می‌گشت، مجدداً آن نام مقدس را روی گلها می‌نوشتم و به حدی گریه می‌کردم که بی‌تاب گشته و از هوش می‌رفتم.
ایشان فرمودند: یک روز عاشورا که در بیابان بودم بسیار منقلب گشتم در این هنگام خطاب به آسمان کرده و گفتم؛
آسمان خجالت نکشیدی ناظر کشته شدن حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) بودی؟! سپس خطاب به زمین نموده و گفتم؛ ای زمین خجالت نکشیدی که حسین فاطمه (علیهما السلام) را بر روی تو سر بریدند؟! و متصل یک خطاب به آسمان و یک خطاب به زمین می‌کردم که ناگهان ندایی آمد. جعفر از اینجا دور شو.
وقتی از آن مکان فاصله گرفتم، آسمان درهم ریخت و صاعقه‌ای آتشبار به قطعه زمینی که به آن خطاب می‌نمودم اصابت کرد و آنجا را شکافت.
خیال تو در دیده من است ، و نام تو در دهان من ، و جای تو در دل من است ...
پی نوشت : پس کجا پنهان می شوی !؟
زمانی شیخ جعفر مجتهدی (ره) در منزل یکی از محبانشان برای ناهار دعوت شده بودند، هنگامی که ایشان تشریف می‌آورند و صاحب خانه سفره غذا را پهن می‌کند متوجه می‌شود که آب در سفره نمی‌باشد، در این موقع صاحب خانه به شخصی که عباس نام داشت می‌گوید:
عباس جان آب بیاور .
به محض اینکه این جمله را می‌گوید، یکمرتبه شیخ جعفر مجتهدی (ره) می‌فرمایند: چه گفتید؟! عباس جان آب بیاور ،
و چند مرتبه این جمله را تکرار کرده و به شدت منقلب می‌شوند و منتقل به روز عاشورا و آب آوردن حضرت ابوالفضل العباس (علیه‌السلام) می‌شوند و مجلس اطعام یکپارچه به عزا و گریه مبدل می‌شود و حاضرین تا مدتی به یاد سقای دشت کربلا می‌گریند .
یه چیزی رو می دونید ؟
گویند که در خانه دل ، هست چراغی افروخته ... کاندر حرم افروختنی نیست ... !
اعتراف نوشت : عاشق ام ...
هرگز این قلب سیاهم رو آسوده ندیدم ...
انگار اون رو برای سیاهی آماده کردن ...
قدم در راه غرور و تباه گذاشتم ...
و عجیبه که به دنبال راه نجاتم ...
غم در دل دارم ...
و آتش در جگر ...
گریه ام شاهد من است ...
چطوری توی این خونه کوچیک هم خدا جا میشه ، هم او ، هم تو...! ؟
پی نوشت : ندارد ...